ευρωπαϊκή ένωση
ευρωπαϊκή ένωση. Στις 7 Φεβρουαρίου 1992 υπογράφτηκε στην ολλανδική πόλη Μάαστριχτ μεταξύ της Γερμανίας, Γαλλίας, Αγγλίας, Ελλάδας και άλλων χωρών η συνθήκη για την Ευρωπαϊκή ένωση, καλούμενη ως «Συνθήκη Μαάστριχτ».
Οι ηγέτες των υπογραφόντων την συνθήκη αυτή ευρωπαϊκών κρατών, προσηλωμένοι στις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των θεμελιωδών ελευθεριών, καθώς και του κράτους δικαίου, έχοντας αποφασίσει μεταξύ άλλων την ίδρυση οικονομικής και νομισματικής ένωσης, η οποία θα συμπεριλαμβάνει, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας συνθήκης, ένα ενιαίο και σταθερό νόμισμα προκειμένου να επιτύχουν την ενίσχυση και τη σύγκλιση των οικονομιών τους, την θέσπιση κοινής ιθαγένειας για τους υπηκόους των κρατών τους, την εφαρμογή μιας κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, η οποία θα ενισχύσει την συνοχή για την προαγωγή της ειρήνης και της προόδου, ίδρυσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα οφέλη από την υπογραφή της συνθήκης ήτανε σίγουρα πολλά για την πατρίδα μας. Μεταξύ άλλων δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες ανάπτυξης στην χώρα μας, τα λεγόμενα κοινοτικά πλαίσια στήριξης, επετεύχθησαν σημαντικές εμπορικές συμφωνίες, ενισχύθηκε η εθνική μας ακεραιότητα και φυσικά καταφέραμε, κάτι που όλοι ασφαλώς θυμούμαστε, την πραγματοποίηση των ολυμπιακών αγώνων το 2004. Το ερώτημα όμως είναι αν αξιοποιήθηκαν όλα αυτά κατά ωφέλιμο τρόπο για την Ελλάδα ή τελικά δεν χρειαζόταν να γίνουν καθόλου;
Το τελευταίο χρονικό διάστημα είμαστε όλοι μάρτυρες σημαντικότατων εξελίξεων στην οικονομική ζωή του τόπου μας και ίσως των πιο δυσβάσταχτων φορολογικών μέτρων που έχει εξαγγείλει ποτέ κυβέρνηση μετά και από αυτών της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Είναι ολοφάνερο ότι η πατρίδα μας βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Παρά την αισιοδοξία ότι θα μας στηρίξει η Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να βγούμε από αυτή την κρίση, παρατηρούμε ότι οι Γάλλοι θέλουν να μας βοηθήσουν ενώ οι Γερμανοί όχι. Η Γαλλία βρίσκεται σε καλύτερη οικονομική κατάσταση αναλογικά απ’ότι η Γερμανία.
Οι εργαζόμενοι της δεύτερης οι οποίοι βρίσκονται σε ένα διαρκές καθεστώς λιτότητας δεν ανέχονται τα χρήματα που στερούνται οι ίδιοι να δοθούν ως οικονομική ενίσχυση στους μη αξιόπιστους Έλληνες. Πράγμα το οποίο το έχει εισπράξει η Καγκελάριος τους Άνγκελα Μέρκελ και το ενισχύει, προκαλώντας το αίσθημα της ντροπής στους Έλληνες της Γερμανίας. Η Γαλλία από την άλλη πλευρά, ως βασικό ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια οικονομική και πολιτική υπερδύναμη, σεβόμενη την χώρα που «γέννησε» την Δημοκρατία, τις τέχνες και τα γράμματα, προσπαθεί να διατηρήσει την ευρωζώνη ενιαία και να μετριάσει τα «θέλω» των Γερμανών.
Ας μη γελιόμαστε όμως, αυτός ο λόγος είναι για τους ρομαντικούς ανθρώπους που έχουν παραμείνει προσηλωμένοι στην αρχαιότητα. Η Ελλάδα αποτελεί το σταυροδρόμι τριών ηπείρων. Η θέση της από εμπορικής άποψης για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πολύτιμη. Ο δε ορυκτός πλούτος και το πετρέλαιο που υπάρχει ανεκμετάλλευτο στο Αιγαίο, είναι αμύθητο σύμφωνα με δημοσιεύματα αρμόδιων δημοσιογράφων σε τέτοιου είδους θέματα και είναι άξιο απορίας για ποιόν λόγο δεν τα εκμεταλλευόμαστε. Σίγουρα οι αρμόδιοι θα έχουν να αποκαλύψουν πολλά.
Με αφορμή λοιπόν την παρούσα κατάσταση τη Ελλάδας, παίζεται ένα παιχνίδι εξουσίας στην πλάτη της μεταξύ των δύο ισχυρών εταίρων μας, το οποίο θα καθορίσει το μέλλον της ευρωζώνης.
Υπό αυτό το πρίσμα θα ήταν μάταιο να περιμένουμε στήριξη από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και αν ακόμα μας βοηθήσει κάποιος ισχυρός εταίρος μας, σίγουρα τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει θα είναι τρομακτικά.
Η Ελλάδα έχει εισέλθει σε μια νέα τάξη πραγμάτων, η οποία θα καθορίσει την ύπαρξη και το μέλλον της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η χώρα μας θα πρέπει να προβεί σε θεσμικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της και να διαχειριστεί το έλλειμμα της.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) από την άλλη είναι μεν μια λύση, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι είναι η ενδεδειγμένη. Το ΔΝΤ είναι πολύ πιο αυστηρό στην εφαρμογή των μέτρων και θα μας εμφανίσει σαν μια χρεοκοπημένη χώρα στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα.
Η είσοδος της πατρίδας μας στην Ευρωπαϊκή ένωση το 1992, ήταν σαφέστατα ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά επιτεύγματα της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Αυτό θα πρέπει να το κρατήσουμε. Κλείνοντας θα ήθελα να ξαναθυμηθούμε τους στίχους εκείνους που θα εμψύχωναν κάθε Έλληνα πατριώτη πριν από οποιαδήποτε μάχη που καλείται να δώσει… «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά..».
Δημοσιεύθηκε στα «ΝΕΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΟΥ» τον Απρίλιο του 2010 με τίτλο “Μήπως τελικά ήταν λάθος που μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση;“
Διαβάστε επίσης: Ακόμα δε μας έχει απαντήσει κανείς