έφεση παράβολο
έφεση παράβολο. Σάλος έχει ξεσπάσει σύμφωνα με την υπ’αριθμ. 4606/2012 απόφαση του Πολιτικού Εφετείου Αθηνών που απορρίπτει την έφεση ως απαράδεκτη, ως προς τους λοιπούς εκκαλούντες που δεν κατέβαλαν χωριστό παράβολο για την άσκησή της.
Παρακάτω σας παρατίθεται μέρος του σκεπτικού της ανωτέρω απόφασης σε ό,τι αφορά την υποχρέωση των εκκαλούντων από τον Νόμο να προκαταβάλουν ξεχωριστό παράβολο ο καθένας, όταν η έφεση ασκείται από περισσότερους του ενός εκκαλούντες με το ίδιο δικόγραφο.
Ωστόσο, τα παραπάνω δεν ισχύουν στην περίπτωση που οι περισσότεροι διάδικοι που εκκαλούν την πρωτόδικη απόφαση συνδέονται μεταξύ τους με το δεσμό της αναγκαστικής ομοδικίας, οπότε αρκεί η καταβολή για όλους ενός και μόνο παραβόλου.
Σύμφωνα με το άρθρο 12 του ν. 4055/12-3-2012 για την ΔΙΚΑΙΗ ΔΙΚΗ, το ένδικο μέσο της έφεσης που έχει ασκηθεί μετά τη 2α Απριλίου 2012 είναι παραδεκτό εφόσον επισυνάπτεται στην έκθεση που έχει συντάξει ο γραμματέας κατά την άσκηση της παράβολο 200 ευρώ υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.
Ειδική μνεία ότι το παράβολο που κατατέθηκε αφορά έναν ή μερικούς από εκείνους που εκκαλούν την πρωτόδικη απόφαση.
Εξάλλου αν η έφεση ασκείται με το ίδιο δικόγραφο από περισσότερους του ενός, ο καθένας από αυτούς έχει υποχρέωση να προκαταβάλει χωριστό παράβολο. Αν δεν καταβληθεί το παράβολο από καθένα από τους εκκαλούντες, δεν μπορεί, εφόσον δεν γίνεται ειδική μνεία στο δικόγραφο της έφεσης ή στην κάτω από αυτό καταχωριζόμενη πράξη κατάθεσής του, να θεωρηθεί ότι το παράβολο που κατατέθηκε αφορά έναν ή μερικούς από εκείνους που εκκαλούν την πρωτόδικη απόφαση.
Ειδικότερα, εφόσον δεν γίνεται τέτοια μνεία, δεν μπορεί να θεωρηθεί, ότι το παράβολο που κατατέθηκε αφορά εκείνον ή εκείνους τους εκκαλούντες τα ονόματα των οποίων έχουν αναγραφεί στο σχετικό διπλότυπο είσπραξης που κατατέθηκε στον αρμόδιο γραμματέα, αφού μάλιστα το διπλότυπο αυτό δεν επισυνάπτεται στη σχετική δικογραφία, αλλά φυλάσσεται στη γραμματεία του δικαστηρίου, στη δε πράξη κατάθεσης του δικογράφου της έφεσης γίνεται μνεία μόνο του αριθμού του διπλοτύπου αυτού, όχι δε και του ονόματος εκείνου ή εκείνων που προέβησαν στην κατάθεση του ποσού του διπλοτύπου.
Τι συμβαίνει σε περίπτωση που υπάρχει αναγκαστική ομοδικία;
Στην αναγκαστική ομοδικία αρκεί ένα παράβολο όταν η έφεση ασκείται από περισσότερους του ενός εκκαλούντες, ενώ αν δεν υπάρχει αναγκαστική, απαιτείται χωριστό παράβολο για κάθε εκκαλούντα.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, τα πιο πάνω δεν ισχύουν στην περίπτωση που οι περισσότεροι διάδικοι που εκκαλούν την πρωτόδικη απόφαση συνδέονται μεταξύ τους με το δεσμό της αναγκαστικής ομοδικίας, οπότε αρκεί η καταβολή για όλους ενός και μόνο παραβόλου, αφού, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 76 παρ. 4 ΚΠολΔ, η άσκηση των ένδικων μέσων από κάποιον από τους αναγκαστικούς ομοδίκους, όπως είναι και η έφεση, έχει αποτέλεσμα και για τους άλλους, θεωρουμένους ex lege ως συνασκήσαντες την εν λόγω έφεση (σχετ. ΑΠ 1177/2005).
Στην προκειμένη περίπτωση στην έκθεση που έχει συντάξει ο γραμματέας κατά την άσκηση της από ..-3-2012 έφεσης επισυνάπτεται παράβολο 200 ευρώ υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο περιλαμβάνεται στο δικόγραφο της έφεσης και στο οποίο ρητά αναφέρεται ότι κατατίθεται από την εκκαλούσα ασφαλιστική εταιρία ……, και δεδομένου ότι οι εκκαλούντες δεν συνδέονται με το δεσμό της αναγκαστικής ομοδικίας, η έφεση αυτή ως προς τους λοιπούς εκκαλούντες, ………….. και ……….., πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, ενώ ως προς την άνω ασφαλιστική εταιρία είναι παραδεκτή. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω είναι απορριπτέα και η αντέφεση που άσκησαν οι εφεσίβλητοι στην προαναφερομένη από ..-3-2012 έφεση, ………….. και ………….., μόνον κατά των εκκαλούντων-αντεφεσιβλήτων ………….. και ………….., αφού λόγω του παρεπόμενου χαρακτήρα της έναντι της έφεσης αυτής, δεν ισχύει ως αυτοτελής έφεση (άρθρα 523 παρ. 2 και 3, 674 παρ. 1 ΚΠολΔ), καθόσον ασκήθηκε με τις προτάσεις και ο τρόπος άσκησης της είναι διαφορετικός από τον τρόπο άσκησης της έφεσης (Σαμουήλ, Η έφεση, Δ’ έκδοση, σελ. 254).
Με όλα τα παραπάνω εύλογα μπορεί κανείς να συμπεραίνει ότι καταλύεται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του πολίτη για πρόσβαση στην δικαιοσύνη και το δικαίωμά του στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια, ιδίως δε όταν ο νομοθέτης αυξάνει το κόστος πρόσβασης σ’αυτήν για κάποιον που νιώθει ότι έχει θιγεί και είναι υποχρεωμένος να στραφεί προς αυτήν για να αναζητήσει το δίκιο του, αλλά λόγω των δυσβάστακτων οικονομικών συνθηκών που επικρατούν στην χώρα μας να αδυνατεί πλέον να προσφύγει ιδιαίτερα στα δευτεροβάθμια δικαστήρια της χώρας.
Με τον τρόπο αυτό ο πολίτης που αδυνατεί να ανταπεξέλθει οικονομικά, υφίσταται αποκλεισμό από το αγαθό της απονομής της δικαιοσύνης Άλλωστε όπως ορίζει και το Σύνταγμα κατ’ άρθρο 20 παρ.1. «Καθένας έχει δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια και μπορεί να αναπτύξει σ’ αυτά τις απόψεις του για τα δικαιώματα ή συμφέροντά του, όπως ο νόμος ορίζει».
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το ανωτέρω ζήτημα επικοινωνήστε άμεσα μαζί μας.
Δημοσίευση την 15/11/2012 στην εφημερίδα “ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ”.