οικονομικη κριση
οικονομικη κριση. Αν και έχουν περάσει μόλις τρία χρόνια από την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου συνεργασίας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να μας χορηγηθούν δάνεια για να μειωθεί το έλλειμμα του Α.Ε.Π. (ακαθάριστο εθνικό προϊόν) και να μη κηρυχθεί η Ελλάδα σε κατάσταση πτώχευσης και περίπου 4 μήνες από την εφαρμογή του δεύτερου μνημονίου, η πατρίδα μας, αν και θα περίμενε κανείς να βελτιωθεί η οικονομική της κατάσταση, συνεχίζει πάρα ταύτα να βρίσκεται σε μια ανεξέλεγκτη οικονομική ύφεση. (οικονομικη κριση)
Την επόμενη εβδομάδα, ξεκινάει η Μεγάλη εβδομάδα των Παθών του Ιησού Χριστού ημών, η οποία ολοκληρώνεται με την σταύρωσή και την ανάστασή του, ενώ η Ελλάδα μας μαζί με όλους εμάς συνεχίζει να τραβάει τον δικό της «Γολγοθά» με αβέβαιη πλέον την κατάληξή του ύστερα από την οικονομική «σταύρωσή» της. Και αυτό διότι ύστερα από το Πάσχα που θα γιορτάσουμε, την μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, το δημοσιονομικό μέλλον της χώρας μας φαντάζει αβέβαιο, αφού η εφαρμογή των δυσβάστακτων οικονομικών μέτρων που έχουν επιβληθεί από την Κυβέρνηση εις βάρος των Ελλήνων πολιτών, έχει καταργήσει κάθε ανάταση κοινωνικού κράτους όπως έχει δείξει το πρόσφατο παρελθόν αλλά και παρόν. Συνεπώς η οικονομική μας «ανάσταση» απ’ότι φαίνεται θα αργήσει … άγνωστο για πόσο! (οικονομικη κριση)
Παρ’όλες όμως τις πολιτικές, οικονομικές και νομοθετικές εξελίξεις οι οποίες μεταβάλλονται καθημερινά, είτε αρνητικά είτε θετικά, αναλόγως το πώς το βλέπει ο καθένας για τον εαυτό του ή για τους συνανθρώπους του, θα ήθελα με το παρόν άρθρο να αφιερώσουμε μερικές γραμμές για την μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης.
Θεωρώ ότι είναι ωφέλιμο για την ψυχή μας να θυμηθούμε τον λόγο για τον οποίο Ο Θεός έστειλε το αντικείμενον της αγάπης Του, τον ίδιον τον Υιό Του και τον παρέδωσε σε θάνατο για εμάς: «Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν.3:16 και Ρωμ.5:6-9).
Ο Θεός λόγω της απέραντης αγαθοσύνης του και της απεριόριστης αγάπης του για τον άνθρωπο, έστειλε τον ίδιο του τον Υιό κάτω στην γη, να μαστιγωθεί, να σηκώσει τον δυσβάσταχτο σταυρό στους ώμους του μέχρι τον Γολγοθά και να ταπεινωθεί δια της σταυρώσεώς του από τους διώκτες του.
Ευτυχώς όμως αναστήθηκε μετά την θανάτωσή του, γεμίζοντας με αισιοδοξία και ελπίδα τους πιστούς ανά τη γη για ένα κόσμο αγάπης και συγχώρεσης! Ο Υιός του Θεού μας, με αυτόν τον τρόπο φορτώθηκε τις αμαρτίες του κόσμου και μας δώρισε το ευεργέτημα της συγχώρεσης, προκειμένου να κυριαρχεί η αγάπη και όχι η εκδίκηση ανάμεσα στους ανθρώπους.
Αυτό το οποίο θέλει ο Θεός μας είναι να κυριαρχεί η αγάπη στις ανθρώπινες σχέσεις. Βέβαια όσο και αν ακούγεται δύσκολο αυτό, διαβάζοντας κανείς τα λόγια του Καρλ Μαρξ (φιλόσοφος): “Οι φιλόσοφοι απλά ερμήνευσαν τον κόσμο, με διάφορους τρόπους, το ζήτημα είναι να τον αλλάξουμε”, μπορεί εύκολα να σκεφτεί ένας μέσος νοητικά άνθρωπος ότι το να καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, θα πρέπει πρώτα να ξεκινήσει από το εγώ μας και μετά από το σύνολο των ανθρώπων.
Εάν κάποιος κοιτάζει να κάνει το καλό, δηλαδή να βοηθάει τους συνανθρώπους του που πραγματικά αντιμετωπίζουν δυσκολίες και φυσικά έχει την δυνατότητα να πράξει τούτο, θα πρέπει να το κάνει ανιδιοτελώς, χωρίς να περιμένει να του το ανταποδώσει εκείνος/η, αλλά για να ωφελήσει την ίδια του την ψυχή. Όσο ουτοπικό και ρομαντικό ακούγεται αυτό έχει μεγάλη αξία εάν το εφαρμόσουμε. Ας αδειάσουμε την ψυχή μας από κάθε άσχημη σκέψη για τον συνάνθρωπό μας και ας την γεμίσουμε με αγάπη, όπως ήθελε και Αυτός, ο Ιησούς Χριστός.
Επειδή όμως όλα ξεκινάνε από την μικρή ακόμα ηλικία μας και από την ανατροφή που μας έδωσαν οι γονείς μας, αλλά και την αγάπη και την στοργή που μας έδειξαν, έχουμε την ευθύνη το ίδιο να κάνουμε και εμείς στα δικά μας τα παιδιά. Η πρώτη κοινωνία του ανθρώπου είναι η οικογένειά του. Εάν το παιδί βιώσει αγάπη, αγάπη θα δώσει και αυτό. Διαφορετικά, αν βιώσει φασαρίες και μίσος, τότε το ίδιο θα κάνει και αυτό.
Επειδή οι καιροί που διανύουμε είναι πονηροί, να είστε σίγουροι ότι εάν πράξουμε αυτό που ήθελε Εκείνος, αλλά με διάρκεια, τότε σίγουρα θα έχει βάλει ο καθένας μας το δικό του λιθαράκι στο να αλλάξει ο κόσμος μας. Να μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι και να ζούμε δίχως φόβο και καχυποψία για τον διπλανό μας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εάν αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας.
Το παρόν άρθρο μου δημοσιεύθηκε την 22/04/2013 στο ειδησεογραφικό site thesstoday.gr, την 23/04/2013 στο anydaynews.blogspot.com και την 25/04/2013 στην εφημερίδα Πρώτη Σελίδα του Κιλκίς.