Η Γονική μέριμνα ανήκει εκ του νόμου και στους δύο γονείς. Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 1510 Α.Κ., η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων, οι οποίοι την ασκούν από κοινού. Ωστόσο επειδή όταν επέλθει η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης το ανήλικο τέκνο ή τέκνα δεν μπορούν να ζουν ταυτόχρονα και με τους δύο γονείς, ο νομοθέτης περιέλαβε στην γονική μέριμνα την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου ή τέκνων, τη διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του. Το βασικό κριτήριο με το οποίο αποφασίζει το δικαστήριο για την ανάθεση της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου είναι το συμφέρον του τέκνου, ήτοι τους ψυχικούς δεσμούς του με τον καθένα από τους γονείς του, όσο και με τους παππούδες του, αλλά και με ορισμένο περιβάλλον, όπως το σχολείο και οι φίλοι του. Στην περίπτωση του συναινετικού διαζυγίου, όλα τα ανωτέρω συμφωνούνται και από τους δύο γονείς, οι οποίοι συνάπτουν έγγραφη συμφωνία στην οποία καθορίζεται η επιμέλεια των τέκνων, το ύψος της διατροφής που θα καταβάλλει ο υπόχρεος γονέας καθώς και η επικοινωνία του με αυτά. Σημειωτέον, η έγγραφη συμφωνία για να έχει ισχύ θα πρέπει να επικυρωθεί με δικαστική απόφαση και αν αλλάξουν οι συνθήκες στο μέλλον η εν λόγω συμφωνία μπορεί να τροποποιηθεί.
Το μέτρο και το περιεχόμενο της διατροφής, όπως ορίζει το οικογενειακό δίκαιο κατά το άρθρο 1493 Α.Κ., καθορίζεται με βάση την ηλικία των τέκνων, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση της ζωής τους, τις ανάγκες συντήρησης, διατροφής και ψυχαγωγίας τους όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής τους και ανάλογα με την περίπτωση το δικαστήριο επιδικάζει ένα ορισμένο ποσό για διατροφή, ένδυση, υπόδηση, ψυχαγωγία και εκπαίδευση.
Τέλος επειδή η απόφαση που ορίζει το ποσό της διατροφής έχει ισχύ για δύο έτη, σύμφωνα με το άρθρο 1494 Α.Κ., αν, αφότου εκδόθηκε η απόφαση που προσδιορίζει τη διατροφή, μεταβλήθηκαν οι όροι της διατροφής, το δικαστήριο μπορεί να μεταρρυθμίσει την απόφασή του ή και να διατάξει την παύση της διατροφής.
H παραβίαση της υποχρέωσης για διατροφή από τον υπόχρεο γονέα συνιστά ποινικώς κολάσιμο αδίκημα, το οποίο επισύρει ποινή φυλάκισης μέχρι ενός έτους και αποτελεί διαρκές έγκλημα το οποίο δεν παραγράφεται σύμφωνα με την πρόσφατη νομοθεσία. Για να καταδικαστεί ο υπόχρεος γονέας στην ανωτέρω ποινή, θα πρέπει προηγουμένως να έχει ασκηθεί ποινική δίωξη κατόπιν μηνύσεως, η οποία λειτουργεί ως μέτρο πίεσης για την καταβολή της οφειλόμενης διατροφής. Αν και πάλι ο υπόχρεος γονέας δεν συμμορφωθεί μέχρι την δικάσιμο που θα έχει οριστεί, τότε κατά την δικάσιμο το μόνο βέβαιο είναι ότι θα καταδικαστεί.