Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Ελλάδα της Κρίσης..

ανθρώπινα δικαιώματα

ανθρώπινα δικαιώματα. Στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 υιοθετήθηκε η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Αυτή η Οικουμενική Διακήρυξη, η οποία βελτίωσε κατακόρυφα τον τρόπο ζωής όλων των ανθρώπων, ιδίως των οικονομικά αδυνάτων, καθορίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες για όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως φύλου.

Σύμφωνα με την πρώτη πρόταση της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια “αποτελεί τον ακρογωνιαίον λίθο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο”.

H παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αποτελείται από 30 άρθρα και παρακάτω σας παρατίθενται ορισμένα τα οποία κρίνονται υψίστης σημασίας για την ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη του ανθρώπου στην σημερινή Ελλάδα της οικονομικής κρίσης όσο ποτέ άλλοτε.

Σύμφωνα με το άρθρο 1 της Οικουμενικής Διακήρυξης “ Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης”.

Σύμφωνα με το άρθρο 2 “Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.

Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας”.

Στο άρθρο 3 αναφέρεται: “Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια”.

Σύμφωνα με το άρθρο 4, “Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται”.

Σύμφωνα με το άρθρο 7, “Όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. Όλοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση”.

Σύμφωνα με το άρθρο 8, “Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος”.

Σύμφωνα με το άρθρο 10, “Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του”.

Σύμφωνα με το άρθρο 12, “Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους”.

Σύμφωνα με το άρθρο 17 παρ.1, “ Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.

2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του”.

Σύμφωνα με το άρθρο 19 παρ.1, “Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

2. Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του”.

Σύμφωνα με το άρθρο 23 παρ.1, “Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργία.

2. Όλοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.

3. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας”.

Σύμφωνα με το άρθρο 25, “Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες κλπ”.

Σύμφωνα με το άρθρο 26, “Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της κλπ”.

Παρατήρηση: Στην Ελλάδα, προ των πυλών του έτους 2015, 66 χρόνια μετά την υιοθέτηση της ανωτέρω Οικουμενικής Διακήρυξης, δυστυχώς παρατηρείται πλέον το πολύ θλιβερό φαινόμενο να παραβιάζονται πολλά από τα ανωτέρω ανθρώπινα δικαιώματα μας ελέω αυτής της οικονομικής κρίσης που συνεχίζει να υφίσταται.

Τα τελευταία πέντε χρόνια το μόνο που παρατηρούμε είναι: Ανεργία, μείωση μισθών και συντάξεων, υπεράριθμοι άστεγοι και αύξηση φόρων. Και όλα αυτά είναι το λιγότερο. Σε όλα αυτά πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος ξεκινώντας πρώτα από εμάς τους ίδιους με την εφαρμογή του 1ου άρθρου της ανωτέρω Οικουμενικής Διακήρυξης, σε συνδυασμό πάντοτε με το ελληνικό Σύνταγμα και τους άλλους σχετικούς νόμους.

Το παρόν άρθρο μου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Τύπος Θεσσαλονίκης” στις 28-12-2014.