Δάνεια σε ελβετικό φράγκο: Το αέναο χρέος που δεν ξεπληρώνεται..

δάνεια σε ελβετικό φράγκο

δάνεια σε ελβετικό φράγκο. Σε μείζον ζήτημα για ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας έχει εξελιχθεί η αποπληρωμή δανείου το οποίο χορηγήθηκε σε ελβετικό φράγκο ή μετατράπηκε η αρχική σύμβαση που ήταν σε ευρώ να αποπληρωθεί σε ελβετικό νόμισμα. Χρονικά μιλάμε για την περίοδο 2006 – 2008 όπου οι τράπεζες χορηγούσαν χιλιάδες δάνεια σε συνάλλαγμα ελβετικού φράγκου με το κίνητρο για τον δανειολήπτη να αποτελεί η εξασφάλιση χαμηλού επιτοκίου στην μηνιαία δόση, ήτοι αυτό του Libor (London Interbank Offered Rate), και ως εκ τούτου χαμηλότερη μηνιαία δόση σε σχέση με όσα θα πλήρωναν οι δανειολήπτες αν είχαν λάβει δάνειο σε ευρώ. Να σημειωθεί ότι εκείνη την περίοδο τα δάνεια που είχαν συναφθεί σε ελβετικό φράγκο, η ισοτιμία του με το ευρώ ήταν 1 ευρώ/1,65 chf περίπου.

Ήτο προφανές ότι κάθε δανειολήπτης ελκυόταν από την ιδέα να μειώσει το φορτίο των δόσεων που θα αναλάμβανε ή είχε ήδη αναλάβει με την αρχική του δανειακή σύμβαση σε ευρώ με βάση την ανωτέρω ισοτιμία. Σ’αυτό βασιζόταν εξάλλου και η τράπεζα για να πείσει του υποψήφιους δανειολήπτες αλλά και αυτούς που είχαν ήδη λάβει δάνειο σε ευρώ.

Κρίσιμο ερώτημα αποτελεί το αν οι τράπεζες ενημέρωναν τους υποψήφιους δανειολήπτες για τους συναλλαγματικούς κινδύνους που υπέκρυπταν οι δανειακές συμβάσεις σε ελβετικό φράγκο που θα υπέγραφαν. Δηλαδή ενημέρωνε η τράπεζα τους υποψήφιους δανειολήπτες σε συνάλλαγμα για το τι σήμαινε συναλλαγματικός κίνδυνος με συγκεκριμένα αριθμητικά παραδείγματα;

Αξίζει να σημειωθεί ωστόσο ότι η πλειοψηφία των χιλιάδων δανειοληπτών που έλαβαν δάνειο σε ελβετικό φράγκο ή μετέτρεψαν τις αρχικές τους συμβάσεις από ευρώ σε ελβετικό νόμισμα, δεν είχαν ουδένα λόγο να εμπλακούν σε αυτήν την διαδικασία, πλην της μείωσης του επιτοκίου και αντίστοιχα της μηνιαίας δόσης τους, αφού δεν διέθεταν αλλά και ούτε επρόκειτο να αποκτήσουν ποτέ εισοδήματα σε ελβετικό φράγκο αλλά και ούτε επρόκειτο να αποκτήσουν συναλλαγές σε ελβετικό φράγκο.

Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση αποπληρωμής του δανείου σε ελβετικό φράγκο;

Παράδειγμα: Δανειολήπτης είχε λάβει το έτος 2007 από την τράπεζα δάνειο ύψους 100.000 ευρώ σε ελβετικά φράγκα με χρονικό ορίζοντα αποπληρωμής τα 20 έτη. Η ισοτιμία την ημέρα εκταμίευσης του δανείου ήταν 1 ευρώ = 1,55 ή 1,65 ελβετικά φράγκα. Από την εν τοις πράγμασι λειτουργία της υπό κρίση δανειακής συμβάσεως του, η οποία ήδη υλοποιείται εδώ και 10 πλέον έτη, δηλαδή κατά το ήμισυ και πλέον της συμβατικής χρονικής διάρκειας των 20 ετών, βρίσκεται στο εκπληκτικό σημείο να οφείλει σχεδόν ολόκληρο το αρχικώς ληφθέν κεφάλαιο των 100.000 ευρω σε ελβετικά φράγκα, παρά τις συνεχείς από μέρους του καταβολές των μηνιαίων δόσεων του και χωρίς να υπάρχει καμία ληξιπρόθεσμη οφειλή, όπως αυτές προσδιορίζονται από τις σχετικές συμβατικές προβλέψεις και ειδικότερα από την αμφίβολη συμβατική ρύθμιση για καταβολή των δόσεων, το ύψος των οποίων προσδιορίζεται με βάση την εκάστοτε ισχύουσα ισοτιμία ευρώ/ελβετικού φράγκου. Επομένως με αυτά τα δεδομένα ο δανειολήπτης βρίσκεται ενώπιων μια αδιέξοδης λειτουργίας της δανειακής του σύμβασης η οποία δεν οδηγεί στην αποπληρωμή του δανείου αλλά στην αέναη διατήρηση του.

Αντιμετώπιση του προβλήματος από τα δικαστήρια

Από το έτος 2010 και εντεύθεν, ύστερα από την πτώση της ισοτιμίας μεταξύ ευρώ και ελβετικού φράγκου (1 euro = 1,55 με 1,65 chf) αλλά και τις σοβαρές παγκόσμιες και εθνικές οικονομικές εξελίξεις, οι διαφορές μεταξύ τραπεζών και δανειοληπτών στεγαστικών δάνειων σε συνάλλαγμα προκύπτει ως έντονο κοινωνικό πρωτίστως φαινόμενο. Και φυσικά δεν θα απασχολούσε τα δικαστήρια ως πρόβλημα δικανικής κρίσης για την εγκυρότητα και νομιμότητα των σχετικών δανειακών συμβάσεων που είχαν καταρτιστεί εάν από την λειτουργία των συμβάσεων αυτών δεν προέκυπταν σοβαρά προβλήματα στην πλευρά των δανειοληπτών, τέτοιας μάλιστα έκτασης που καθιστούν την συνέχιση εφαρμογής τους εξαιρετικά δυσχερή.

Συνέπεια τούτου είναι να προσφεύγουν οι δανειολήπτες σχεδόν καθημερινά στην Δικαιοσύνη, είτε με μαζικές αγωγές είτε μεμονωμένα κατά των τραπεζών με σκοπό να επιτύχουν την αποπληρωμή του δανείου τους στην αρχική ισοτιμία εκταμίευσης του δανείου τους.

Ήδη τα δικαστήρια της χώρας έχουν εκδώσει θετικές αποφάσεις υπέρ των δανειοληπτών, τουλάχιστον σε α΄ βαθμό, ακυρώνοντας εν όλω ή εν μέρει δανειακές συμβάσεις σε ελβετικό φράγκο, επαναφέροντας ταυτόχρονα την αποπληρωμή της δόσης τους με βάση την ισοτιμία του ευρώ με το ελβετικό φράγκο κατά την ημέρα σύναψης του στεγαστικού τους δανείου.

Συμπερασματικά σκεπτόμενοι δεν μπορεί κάνεις παρά να δεχθεί την προβληματικότητα των εν λόγω δανειακών συμβάσεων με την έννοια οτι τα δυσμενή αποτελέσματα από την προοδευτική τους υλοποίηση στο βάθος του συμβατικού τους χρόνου, δεν είναι αποδεκτά από την κρατούσα έννομη τάξη αλλά ούτε και από την αίσθηση δικαίου του μέσου συνετού ανθρώπου.

Είναι προφανές ότι στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει κάτι που δεν λειτουργεί σωστά στα πλαίσια των γενικών αρχών του δικαίου. Οι δανειολήπτες που τους έχει χορηγηθεί δάνειο σε συνάλλαγμα και δη σε ελβετικό φράγκο έχουν εναποθέσει πλέον τις ελπίδες τους σε μια απόφαση του δικαστηρίου, εφόσον έχουν κινηθεί δικαστικώς για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, που θα τους απαλλάξει από αυτήν την αέναη αποπληρωμή του δανείου τους, αφού η μεταβολή της ισοτιμίας ευρώ/ελβετικού φράγκου έχει σταθεροποιηθεί περίπου σε 1 ευρώ/1,20 chf και επομένως η μεταβολή αυτή φέρνει τα τελευταία τέσσερα χρόνια τον δανειολήπτη σε μια θέση δυσχερή, ήτοι να αποπληρώνει το δάνειό του εις το διηνεκές χωρίς να υπάρχει περιθώριο απαλλαγής από το συγκεκριμένο δάνειο.

Το παρόν άρθρο μου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ¨ΠΑΛΜΟΣ Αιτωλοακαρνανίας¨ στις 6-8-2016.